. Umówmy się: rower enduro to taki, na którym możesz jeździć cały dzień z kumplami po górach. W górę, w dół, w bok i jak tylko sobie wymyślisz. Na szczęście w przeciwieństwie do innych kwestii, zawody enduro łatwo opisać. Kilka odcinków specjalnych z pomiarem czasu, rozrzuconych po górach, wybranych z najlepszych ścieżek w okolicy. Zjazdowych, ale z elementami sprawdzającymi wytrzymałość, żeby nie było za łatwo, w końcu “enduro” wzięło się od “endurance” (wytrzymałość). Ogólnie zbyt łatwo nie powinno być, więc odcinki biegną przez kamcory, korzenie, stromizny i inne atrakcje, żeby było fajnie. Pozostała część trasy to dojazdówki, czyli odcinki między OS-ami pokonywane na luzie, z kumplami, obowiązkowo gadając o rowerach. Bez pośpiechu, ale tak, żeby się zmieścić w limitach czasowych otwarcia odcinków mierzonych. Różne elementy można podciągać pod enduro, ale pewne rzeczy są niezmienne: góry, rowery, szukanie nowych świetnych ścieżek do jazdy, a potem jakieś ściganie z kumplami. Czy różni się to czymś od początków MTB, kiedy to Gary Fisher, Joe Breeze z resztą kalifornijskiej ekipy organizowali pierwsze wyścigi Repack jakieś 50 lat temu? Odpowiedz sobie sam w ramach własnej definicji enduro!